Θα την κάμω τώρα την ανάρτηση να τελειώνω,το θέμα το χω πολύ καιρό,μαζί με άλλα ,σήμερα το ξανασκέφτηκα αφότου έβγαλα πολλές φωτογραφίες εχτές σε κάτι γενέθλια και σήμερα είδα ένα βίντεο του '96.
Φωτογραφία:
Είσαι 6 χρονών,έχεις γενέθλια,αγκαλιά με την κολλητή σου,σου λείπει ένα δόντι αλλά είσαι βλαμμένο και χαμογελάς πλατιά και φαίνεται,ενώ η κολλητή σου έχει κλείσει το στόμα της και δεν φαίνεται το δικό της κενό.Από μικρή δεν έκρυβες τα ψεγάδια σου,σκεφτόσουν "ε αφού υπάρχει το κενό ας φανεί".Μπράβο σου,εκ των υστέρων, αλλά μπράβο σου. Δεν ήξερες ότι την άλλη μέρα θα τσακωνόντουσαν οι γονείς σου πολύ και θα διάβαζες το ημερολόγιο της αδελφής σου και θα επιβεβαίωνες πράγματα που δεν ήταν ανάγκη να ξέρεις.Κοίταζες την φωτογραφία μετά απο καιρό και τα σκεφτόσουν όλα αυτά και πως εσύ χαμογελούσες μια μέρα πριν κλάψεις.
Μετά απο χρόνια κοιτάς φωτογραφίες,όπως όλοι, και βλέπεις ανθρώπους και καταστάσεις,τις κοιτάς και σκέφτεσαι πως έχουν γίνει τα πράγματα τώρα.Τότε,την στιγμή της λήψης,κανείς δεν ήξερε τι θα συμβεί και όταν κοιτάς αυτές τις φωτογραφίες γνωρίζοντας την συνέχεια της "ιστορίας" είναι κομμάτι παράξενο το συναίσθημα που έχεις. "Τραγική Ειρωνεία", όπως στα αρχαία δράματα, ο θεατής ξέρει τι θα συμβεί αλλά ο πρωταγωνιστής όχι. Έτσι είναι και εκείνες τις στιγμές,βάζεις τον εαυτό σου στην θέση του θεατή.
Ποτέ δεν έβγαινα καλή στις φωτογραφίες και ποτέ δεν τις ξεκινούσα εγώ,έχω παέι 7ήμερη εκδρομή με το σχολείο και γύρισα με 24 μόνο φωτογραφίες, από κάποια στιγμή και μετά προτιμούσα να ζω τις φάσεις παρά να τις φωτογραφίζω.Μάλλον φωτογραφίζω με το μυαλό εγώ.Ή μάλλον βαρέθηκα το παιχνίδι "και που να ξερες".
[Το πιο σπαστικό για μένα πλέον είναι οι φωτογραφίες to be facebooked.Όλοι πλέον στήνονται ενώ πίνουν ένα γαμώποτο για να βγάλουν φωτογραφίες και την άλλη μέρα τις βάζουν στο face και δώστου τα tags και δώστου τα likes και τα comments.Ματηνμπαναγία πολλές φορές για αυτό το λόγο βγαίνουν.Εχτές στα γενέθλια που πήγα,απο το πουθενά,γκόμενες 27 και 28 χρονών βγάλανε την κάμερα και αρχίσαν να φωτογραφίζονται,μάλιστα έστηναν και δήθεν αστεία και παρείστικα σκηνικά. Και ναι εννοείται τους είπα "αυτές πάνε facebook με τη μία ή διασκεδάζετε τόσο πολύ?" ΝΑΙ έβγαλα και εγώ πολλές εχτές αλλά με βγάλανε,δεν άπλωσα σε καμία περίπτωση την χερούκλα μου τεντωμένη για να με βγάλω με τα χείλια σουφρωμένα ούτε ζήτησα σε κανέναν να με βγάλει.Τρελή είμαι να ζητάω φωτογραφίες με μπουκωμένο στόμα?Πολύ φαγητό,άστη κουβέντα.(μεγάλη παράγραφος αυτή αλλά πάρτε την σαν μια μεγάλη παρένθεση στην κουβέντα,δεν θέλω να κολλήσουμε στις συγκεκριμένες φωτογραφίες,ο καθένας με το ψώνιο του).]
Πάντως, έχω καταφέρει να ερωτευθώ γερά κρατώντας μια φωτογραφία του καλού μου πριν γίνει καλός μου.Την είχα και την κοίταζα ακούγοντας μουσική και όσο την κοίταζα τόσο τον ήθελα...δεν είναι και τόσο κακές οι φωτογραφίες τελικά.
Η πιο σοκαριστική φωτογραφία από κοινωνιολογικής απόψεως περισσότερο παρά συναισθηματικής(αυτοάμυνα) ήταν μια που είδα στα 22 μου.Ήμουνα στο σπίτι μια καλής φίλης μαζί με μια άλλη φίλη και κοιτάζαμε ενα παλιό άλμπουμ και βλέπουμε τους γονείς της στον γάμο τους και πιο πέρα οι γονείς της άλλης φίλης μου και πιο δίπλα οι δικοί μου...και όλοι χωρισμένοι. Τότε όχι,μετά ναι. Τότε ήταν νέοι και ερωτευμένοι και αρχίζαν τις οικογένειες τους και είχαν ελπίδες και όνειρα και είχαν ορκιστεί ενώπιον θεού και ανθρώπου πως δεν θα χωρίσουν ποτέ."και που να ξεραν"
Για να γίνει πιο κυριολεκτικό αυτό το πόστ θα πρεπε να χα σκαλίσει παλιές φωτογραφίες,να σας τις περιέγραφα και να σας έλεγα τι συνέβη μετά απο λίγο καιρό.Αλλά τότε θα γινόταν τεράστιο το ποστ,που ήδη βγήκε μεγάλο. Απο την άλλη όμως δεν χρειάζεστε τις δικές μου φωτογραφίες, πιθανολογώ πως έχετε και εσείς αρκετές τέτοιες...
26 σχόλια:
άς'το διάτανο με συγκίνησες πορνάκι.
εγώ σπάνια θυμάμαι τη στιγμή μιας φωτογραφίας. εκτός και αν είναι σχετικά πρόσφατης. αλλά από τα παιδικά μου χρόνια σίγουρα όχι.
οι φωτογραφίες των γκόμενων όμως είναι άλλο πράγμα. είχα φωτογραφία του γιώργου, "κλεμμένη" από το hotmail, πριν ακόμα γίνουν τα φέις μπουκ και αυτά τα πράγματα του διαβόλου, που έχω γράψει μέχρι και ποίημα γι αυτή. το αστείο είναι ότι όταν αυτός είχε τραβήξει τη συγκεκριμένη φωτογραφία ήταν παιδάκι ακόμα, 21 χρονών. και είναι πασαλειμμένος με τούρτα. από τα γενέθλια του. εγώ έγραψα για το "γλυκό αγόρι πασαλειμμένο με παγωτό". τότε δεν ήξερα, μετά έμαθα.
έχω επίσης μια φωτογραφία των γονιών μου που αγαπώ πολύ. είναι νέοι και χαρούμενοι.
Ω ναι! Ειδικά μία που έχω με τον πατέρα μου κι ένα χρόνο μετά είχε πεθάνει, όπως πέθανε...
Η πρώτη σου για φέτος μέσα στη μελαγχολία...
Εγώ πάλι μόνο πολύ παλιές κοιτάω. Αλλά δεν θυμάμαι και πολλά από την στιγμή που την τραβούσαν εκτός από μία που θυμάμαι δεν ήθελα να πιω το γάλα και είχα τσατιστεί και φυσικά τι κάνουν οι γονείς όταν είσαι σε δυσάρεστη θέση αλλά αστεία για αυτούς;Σε βγάζουν φωτογραφία. Μετά στην εφηβεία δεν έχω σχεδόν καθόλου. Θες που είχα εκείνο το τραγικό μουσάκι, θες μετά που άφησα λιγδωμένο μαλλί στην προσπάθεια μου να μοιάσω με καταζητούμενος.
Έλα ρε! Καλώς ήρθες και πάλι (...τρελό καρναβάλι!). Να ξανασυστηθούμε? Πού είσαι ωρε? Είσαι καλά, το ξέρω αλλά δίνε που και που κανα σημα!
Well...εμένα οι φωτογραφίες δε μου αρέσουν. Βγάζω, το παραδέχομαι, αλλα μέχρι να τις βάλω στο pc τις σβηνω. Οι φωτογραφίες είναι για να θυμίζουν κι εγώ δε θέλω να θυμαμαι....
Μη σε ξαναχάσουμε!
οι πιο περίεργες φωτογραφίες είναι αυτές που δεν θα ξαναβγούν ποτέ..
την είπα την αμπελοφιλοσοφία μου πάλι και αποχωρώ!
το post από τη μία με συγκίνησε, από την άλλη μου γύρισε τα άντερα (σαφώς στο σημείο "facebook").
Το facebook, καλή μου αμάλθεια, δεν είναι ο κόσμος "όπως είναι", αλλά επέκταση αυτού που "θα ήθελε να είναι"..
Κι αυτό δεν ξεκίνησε με το facebook το ίδιο, αλλά με τη ματαιοδοξία του παίρνω smartphone αλλά δεν έχω μονάδες, ή παίρνω Hummer, αλλά δεν έχω για βενζίνη.
Άσε λοιπόν τα κοριτσάκια να ανεβάζουν φωτογραφίες και να χαίρονται μέχρι να πιάσει το δόλωμα.
Και γράφε πιο συχνά μωρή βλαμμένη!
Που να δεις όταν υπάρχουν ισάριθμες φωτογραφικές σε ισάριθμα άτομα... Τα πάντα πέρνουν φωτιά και ποζάρεις χωρίς να το καταλάβεις.
Τα αποτελέσματα όμως είναι για βιβλίο μόντελινγκ. Σοβαρά μιλάω!
ο μπας μου στο σπιτι του ειχε ολους τους τοιχους καλυμενους με φωτογραφιες.το κανα και γω στο δωματιο μου.τωρα εχω αφησει πιο λιγες. πολυ πιο λιγες.
οι φωτογραφιες ειναι ο εξωτερικος σκληρος δισκος της μνημης μας θαρρω.
πούσουνα συ?
γιατιχάθηκες?
ποτέ δεν κοιτάω παλιές φωτογραφίες.
μόνο τυχαία.
και αποφεύγω να τους ρίξω δεύτερη ματιά.
είμαι προσηλωμένος σ΄ εκείνες τις φωτογραφίες που δεν έχουν ακόμα περάσει στην δισδιάστατη κατάσταση της αποτύπωσης και χρονικά βρίσκονται στις ωραίες εκείνες στιγμές που θα έρθουν....
Με επιασες και σε περιοδο ξεκαθαρισματος...
Ποοοοοολυ χαρηκα με την αναρτηση (οχι δεν ειμαι ζαβο) αλλα τον τελευταιο καιρο ειμαι πανω κατω στο ιδιο mood...και αναρωτιεμαι τελικα κραταει τιποτα για παντα? Οχι...σχεδον ολα στη ζωη μας ειναι στιγμες...στιγμες που γινονται αναμνησεις. Οι φωτογραφιες,ειναι ο καλυτερος τροπος να απεικονιζεις καποιες απο αυτες...
Οσο για το φατσαbook ποσοι ναρκισσοι πια? Ολοι εχουν φωτογραφιες αποκλειστικα και μονο με τη φατσα τους...κατανταει γραφικο!
αυταααα...
εισαι κακη επηρροη τελικα,αναρτηση κανουμε σπανια πια...
φιλιαααααααααααααααα
σταλιν
χρόνια και ζαμάνια..!!! ;-)
εγώ κολάω στις φώτος που κάτι σημαίνουν για μένα... και έχω το κόλλημα ότι δεν μπορώ να πετάξω φωτο.. κάτι σαν τους ιθαγενείς που πίστευαν ότι στη φώτο αιχμαλωτίζεται ένα κομμάτι από το πνεύμα σου.. γιαυτό και μετά από ένα χωρισμό δεν πέταξα τις φώτος, απλά τις επέστρεψα...
από την άλλη βλέπω τη φάτσα μου και σχεδόν ποτέ δεν είμαι η ιδια.. ακόμα κι αν έχουν τρβηχτεί με μερικές ώρες διαφορά, εγώ φαίνομαι διαφορετική...
τώρα πια υπάρχουν μόνο φώτος από το γάμο μου, και υπερηχογραφήματα... και ναι, αυτές τις κοιτάω πάντα με αγάπη..!!! :-)
υγ. η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια δεν έχω πιάσει εκτυπωμένη φώτο στα χέρια μου, όλες είναι αποθηκευμένες στο σκληρό του λαπιτόπι μου... ;-)
Ωραία τα γράφεις, πολύ ωραία.
Δεν μ'αρέσει να κοιτάω παλιές φωτογραφίες, με κοιτάω περίεργα και νιώθω ότι βλέπω έναν άλλον άνθρωπο, σαν να μην είμαι εγώ. ΄
Κι απορώ με όλους αυτούς που "ψοφάνε" για φωτογραφία, εγώ τις αποφεύγω σαν το διάολο.
Δεν συμπαθω τις φωτογραφιες ουτε εγω!
Θεωρω πως οι στιγμες που ειναι σημαντικες μενουν στις καρδιες μας κι οχι σε φωτογραφιες!
Ασε που πολλες θυμιζουν πραγματα που δε θελουμε να θυμομαστε!
Το ποσο αλλαζουν τα πραγματα γυρω μας, δεν χρειαζεται να μας το θυμιζουν οι φωτογραφιες ε; Το βλεπουμε και το βιωνουμε κι εμεις!
Εγω χαζευω μον αυτες που απαθανατίζουν ανθρώπους μου που εφυγαν απο τη ζωη! ισως για να μην ξεχασω τα χαρακτηριστικα τους!
Μη χανεσαι!
φιλια πολλα
εμένα μου αρέσουν οι φωτογραφίες.
και επειδή για μένα έχουν συναισθηματικές προεκτάσεις ανήκω σε εκείνους που σκίζουν, καίνε, και -πλέον- διαγράφουν φωτογραφίες για αυτό το λόγο..
πολύ touching η ανάρτησή σου..
έχουμε,έχουμε μάτια μου,και ακριβώς όπως υποψιάζεσαι,έχουμε και "καλές" και "κακές",και που θέλουμε να θυμόμαστε και που θέλουμε να ξεχνάμε.
δε βαριέσαι {και νομίζω πως αυτό έχει γίνει motto μου τελευταία :/}
Α εγώ λατρεύω τις φωτογραφίες. Από πολύ μικρή (φαντάσου ότι είχα πάρει και βραβείο φωτογραφίας στα 8 μου).
Θέλω να απαθανατίζω την κάθε στιγμή. Γουστάρω τρελά να κοιτάζω παλιές αλλά και πρόσφατες φωτογραφίες και να ξαναζώ στιγμές. Πριν από κανένα μήνα έκανα ένα ξεσκαρτάρισμα (αυτές που βασικά είναι θολές) και συνειδητοποίησα ότι έχω στον υπολογιστή μου πάνω από 25.000 (βέβαια, σκέψου ότι μόνο της μικρής είναι γύρω στις 10.000)!
Επειδή φυσικά υπάρχουν και φωτογραφίες που μου θυμίζουν στιγμές που θέλω να ξεχάσω, αυτές είτε τις έχω καταχωνιάσει σε ένα κουτί με παλιά πράγματα, είτε τις έχω βάλει σε ένα folder στο pc μου το οποίο και δεν ανοίγω. Μπορεί όμως κάποια μέρα να θέλω να το ανοίξω ξανά.. Γιἀυτό και δεν τις σβήνω.
Όσο για το fb, δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Ειδικά αυτό το "αυτοφωτογραφίζομαι με σουφρωμένα τα χείλια" δεν το αντέχω! Ούτε σε τσόντα αγάπη μου! Ούτε σε τσόντα!
Φακ(τ) 1: Σιχαίνομαι τις gonna-be-facebook φώτο(ζζ).
Φακ(τ) 2: Λατρεύω την φωτογραφία!
Με το που πιάνω την φωτογραφική μηχανή στα χέρια μου, νιώθω την ανάγκη να βγώ στους δρόμους και να αποτυπώνω στιγμές. Μ' αρέσει να στήνομαι για ώρες στους πεζόδρομους και να φωτογραφίζω ότι μου τραβάει την προσοχή.
Φακ(τ) 3: Ωστόσο δεν μ' αρέσει να βγαίνω εγώ σε φώτο, θές οτι ξέρω οτι θα ανεβούν στο fb, θές οτι δε θα μ'άρεσε να θυμάμαι εκείνη τη στιγμή, θές ότι συνήθως δε μ αρεσουν οι φωτο μου;; Διαλεξε και πάρε... Και τέλος ναι διάολε όλοι έχουν "ερωτευτεί" απο φωτογραφίες!
weez
Λοιπόν, μπορεί να σου στείλω στο facebook μία κοπέλα, να γελάσει και ο κάθε πικραμένος!
Έχεις απόλυτο δίκιο, μα που πήγε η κρίση των ανθρώπων; Δεν θεωρούνται Εκείνες ωραίες φωτογραφίες, πιστεύω, φαίνεται σε ποιες κρύβεσαι εσύ από πίσω και σε ποιες υποκρίνεσαι!
(Χωρίς βέβαια να μιλάω σε εσένα, πάντα γενικά μιλώντας!)
Γιατί είχα να την εντύπωση ότι είχα σχολιάσει εδώ??
Αλλά δεν...
Περίεργο...
Φωτογραφίες. Τι να πω γι αυτές...
Ίσως ότι το δωμάτιο μου αντί για ταπετσαρία έχει χειροποίητη ταπετσαρία με φωτογραφίες στους τοίχους.
Και ότι έχω 4εξωτερικούς δίσκους με φωτογραφίες.
Και ότι το iPhone το πήρα αποκλειστικά λόγω φωτογραφικής.
Και άλλα πολλά??
Τις αγαπάω, ό,τι κ αν μου θυμίζουν, είτε είναι fake είτε φυσικό...
Αυτά[και άλλα πολλά αλλά δεν θέλω να μακρυγορώ!!]
φιλιά πολλά αν και κατόππιν εορτής...
μια καλημέρα απλή και σκέτη.
που εισαι εσυ
To ότι ορκίζονται στο ιπτάμενο μακαρονοτέρας δεν σημαίνει ότι είναι εγγύηση ότι θα είναι για πάντα μαζί. Humans are human. Επίσης 6η παράγραφος = Stalker Alert.
Bake at 350 for 25 minutеs or until toothpick inserteԁ in
center comeѕ out clean. Layeг bottom ωіth aѕ much or as lіttle pizza saucе
as you lіke. Onе of the main attractіοn to
these convectiоn toasteг ovens are the big
bright digital ԁіsplay countеrs that keep tіme when not
in use.
Ηеrе is my web pagе - url.Org
I was eхcited to unсοvег this website.
I wanteԁ to thank yοu fοr ones time fоr thіs pаrticularly
ωondеrful read!! I defіnitely liκed every pаrt of it and
I have yοu bookmarked tο look at new stuff іn your ωeb site.
Hегe is my weblog: bathroom tile
I have fun with, result in I dіscovеreԁ just ωhat I used to bе looking fοr.
You havе enԁеԁ my 4 day long hunt!
Goԁ Bless you mаn. Have а nicе dау.
Bye
mу blog post augen lasern
ατιμο πραγμα και μαγικο οι φωτογραφιες. ή να τις φιλησεις θελεις ή να τις καψεις!
Δημοσίευση σχολίου